Quliyeva Günel Məssalı qızı 14 noyabr 1992-ci ildə İmişli rayonunun Gövhərli kəndində anadan olub. Həmin kənddə tam orta təhsilini başa vurub, 2011-2015-ci illərdə Bakı Qızlar Universitetinin Filologiya fakültəsində təhsil almışdır. Müəllimlərin işə qəbulu (MİQ) imtahanından uğurla keçərək İmişli rayonunun Namiq Abışov adına Qaralar kənd tam orta məktəbində Azərbaycan dili və ədəbiyyatı fənnini tədris edir. İşlədiyi müddətdə müəllim-şagird kollektivlərinin və valideynlərin dərin hörmətini qazanmışdır. Gənc pedaqoq sevilən və yaxşı müəllim olmaqla bərabər, həm də ədəbi yaradıcılıqla məşğuldur. Onun bir neçə şeirini Sizə təqdim edirik:
CAN, VƏTƏN OĞLU!
Əlində silahla, cəsur ürəklə,
Atıldın meydana Vətən yolunda.
Vətən tarixini yeniləyərək,
Qələbə gətirdin, can, Vətən oğlu!
Qəlbində arzular, neçə diləklər,
Köçdün sən torpağın dərin qatına.
Vətən zirvəsinə böyük hünərlə,
Qalxdın sən əbədi, can, Vətən oğlu!
Qazandın igidlik, şəhid nişanın,
Əbədi and yeri olub məzarın.
Vətən taleyindən qara yarasın
Sökərək qopardın, can, Vətən oğlu!
Azadlıq adında güllər bitirdin,
Xarı bülbülünü sən xar qoymadın,
Xalq üçün, el üçün canından keçdin,
Haqqınız ödənməz, can, Vətən oğlu!
Doğuldun, böyüdün bu torpaq üstə,
Vətən çörəyini unutmaz oldun.
Borcunu vətənə ödədin, oğul
İgidlik zirvəsi, can, Vətən oğlu!
Xalqının firavan ömür yolunda,
Ömrünü bu xalqa fəda eylədin!
Haramdır aldığı hər bir nəfəs də,
Səni unudana, can, Vətən oğlu!
Borcluyuq biz sənə, bir ömür boyu,
Fanidir, fanidir bu həyat yolu.
Ən böyük məqamdır ömür yolunda,
Şəhidlik zirvəsi, can, Vətən oğlu!
KÖNÜL DÜNYASI
Dünyanı büsbütün dərdi-sərini,
Özündə daşıyır könül dünyası.
Yaşayır, dayanır bütün acıya,
Dözümlü, hüznlü könül dünyası.
Öyrənir zamanla güvənməyi də,
Sevməyi, inamı, sədaqəti də,
Ayırır yalandan həqiqəti də,
Sevgiylə bəzənir könül dünyası.
Qırılır birinin acı sözündən,
Ağrısı süzülür görən gözlərdən.
Yalan xurafatlar, əyri üzündən,
Sığmayır özünə könül dünyası.
Bircə xoş baxışa gülər içində,
Sevinər, şadlanar özgə biçimdə,
Həyatın üzünə gülüşlərində,
Gülüstanə dönər könül dünyası.
Ağrısı, acısı içində yaşar,
Həm gülər, ağlayar, həm alovlanar,
İnsana ən yaxın bir sirdaş olar,
Ən doğma bir dostdur, könül dünyası.
Qoymaz yıxılmağa ayaqda tutar,
Hər ağrını bilər, kədəri duyar.
Sol yanımızda bir xaniman qurar,
Duyğular adası, könül dünyası.
Əzab-əziyyəti bizimlə çəkər,
Bizimlə ağlayar, bizimlə gülər,
Bu cür keşməkeşli, yorucu yolda,
Əbədi yoldaşdır, könül dünyası.
ANALAR
Övladın yerinə zəhəri baltək,
Ömrünə qataraq içər analar.
Siması, ürəyi açılar gültək,
Övlad sevincinə şərik analar.
Saçının siyahın bəyaza boyar
Kədərlər içində ölər, boğular,
Kədəri içində məhv edər, boğar,
Övladçün təbəssüm edər analar.
Elə bir oyunu qurar ki, fələk,
Zərif və fədakar qadın gücüylə.
Övladı könlütox yetişdirərək,
Həm ata, həm ana olar analar.
Elə ki, qazanar ana adını,
Elə ki, anlayar övlad dadını,
Ona qurban edər bütün varını,
Varı övladında görər analar.
Övladla xoşbəxtlik tapar dünyada,
Can qoyar bu ada bu gen dünyada
Şəfadır qucağı, səsi, adı da
Dünyanı ayaqda tutar analar.
Üzünə qırışlar salanlar da biz,
Dərdinə dərd qatıb qocaldan da biz,
Saçına bəyazlar qatan da biz,
Haqqınız ödənməz, borcumuz bitməz,
Sonsuzadək sizə, əziz analar.
EY İNSAN, ÖZÜNƏ BAXIRSANMI HEÇ?
Kobudluq eyləyib, ömür tükədib,
Özünə kənardan baxırsanmı heç?
Gözlərdən kədərli sellər gətirib,
Etdiyin əmələ yanırsanmı heç?
Yalanı dilində oyuncaq edib,
Şirin yalanlarla şübhələr əkib,
Əkdiyi yalanı sonralar biçib,
Biçdiyin əməyi qanırsanmı heç?
Gah ondan, gah bundan qeybət eyləyib,
İmanı unudub, dini tərk edib,
Şeytanla dostlaşıb, iblisi seçib,
Bir kərə Allahı anırsanmı heç?
Yaradan şüurlu yaradıb deyib,
Lazımsız, lüzumsuz əməl törədib ,
Şərəfli adına siyahlar çəkib,
Çəkdiyin əsərdən məmnunsanmı heç?
İnsanlıq libasın əyninə geyib,
Xoş geyib, çox yeyib, boş-bikar gəzib,
Əyləncə eşqiylə zaman keçirib,
Bir dəfə Quranı açırsanmı heç?
Ey insan özünə baxırsanmı heç?
