Sevgi...Sevgi gözəl hissdir. Insanı sevindirir , motivasiya edir , ruhunu sanki göylərə qaldırır. Hətta insan bir zaman gözlərində böyütdüyü ən uca dağın zirvəsini belə artıq fəth emiş kimi olur. O qədər qol qanad açır ki , özünü zirvələr fatehi Qartal kimi hesab edir. Yer üzünə naz sataraq süzür uca zirvələrin arasında. Hərdən buludlara qoşularaq , Tanrıdan güc alaraq Günəşin belə qarşısına çıxır. Sevgisindən ona nə isti, nə soyuq təsir etmir. Hətta yağış belə yağanda gizlənmir , oturur sakit dincini alır uca bir qaya başında. Üşümür , sıxılmır əskinə yağışın suyu ruhunu oxşayır. Qəlbinə fərahlıq gətirir. Göy qurşağı tək düşüncələri könül oxşayır, rəngarəngliyi ilə gələcəyə böyük bir inamla addım atmağı öyrədir.
Sevgi . Sevgi söz toplusu içində adi sözlərdən biri olsa da sözlərin ən alisidir, ən gözəli və ən ürəyə yatanıdır. Doğrudur , bu bir kəlimə sözdən hər kəsin də üzü gülmür.Hamı da bu sözün sehrinə düşə bilmir. Hər kəs də bu sözün varlığına , olduğuna , böyüklüyünə, sehrinə inanmır. Bəzən bu həyat bağlayıcısı olan söz , bir çoxlarının ölüm mələyinə çevrilir . Diri diri nəfəs aldıqca insan ruhunun əzrayılına çevrilir bu söz. Bir qismimiz dediyim o ali sözün təsirindən gecələri xöşbəxtliyimizdən yata blməsək də, başqa birilərimiz bu sözün onlara gətirdiyi acı hisslərdən səhərin açılmağını bir ilə bənzədirik. Həsrət dolu günlərin bir də çəkilməz gecələri ağır olur. Gah özünü qınayırsan,gah da qarşındakını. Səni bir zamanlar zirvələrə qaldıran o müqəddəs ali söz səni elə o zirvələrdən yerə çırpır. Həm də elə çırpır ki , ruhun param parça olur. Nə qədər toparlamağa çalışsan da toparlaya bilmirsən özünü . Yavaş - yavaş , zərrə - zərrə ölürsən. Canlı ruhsuz yaşayırsan . Yaşamırsan, sanki o ali sözü lüğətdən belə siləcək qədər qəddarlaşırsan. Bayaqdan hər kəsə sevgi dolu baxan insan , indi nifrətlə baxır. Adi bir sözdən küskünləşir. Sanki cahan ona düşmən kəsilir. Sanki heç o zirvələrdə qanad çalıb ,cahana meydan oxuyan deyilmiş. Miskin baxışı , miskin duruşu ilə sınmış qanadları arasından insanlardan xəcalət çəkərək kimi üzünü gizlədərək oğrun baxışlarla baxır cahana .
Demək ki , güc sözün özündə deyilmiş. Güc o sözün , o sevginin necə yaşanmasındadır.
Bir zaman zirvələrdə sevgisindən cahana meydan oxuyan insanı bu gün bir küncə sıxışdıraraq çökdürəndir SEVGI.
Sevginizi,sevdiklərinizi qoruyun. Siz qoruduqca ondan əvvəl özünüzü yaşadırsınız. O isə sizdən güc alır . Və YAŞAYIR.
Könül Məmmədzadə
