UTANCAQ MƏHƏBBƏT
Günlərin bir günündə
Bir utancaq məhəbbət
Doğulmuşdu sinəmdə.
Bir gözəlin baxışı
Ulduz-ulduz doğranıb
Dağılmışdı sinəmdə.
Gözlərimin qarası
Həsrət qalmış qapqara,
Şəvə kimi tellərə.
Əllərimin həsrəti
Həsrət dolu əllərə.
İllər sürünüb keçib,
İllərimin çoxusu
Gözümə şimşək kimi
Bir an görünüb keçib.
...İstəyirəm birinin
Ürəyinə axım mən –
Donur,
axa bilmirəm.
İstəyirəm birinə
Oğrun-oğrun baxım mən,
Gözlərim görə-görə
Yenə baxa bilmirəm.
Utancaq məhəbbətim!
Heç bilmirəm hardasan?!
Bəlkə özgə baxışlar
Qollarını bağlayıb,
Bəlkə elə dardasan
Utancaq məhəbbətim?!
Bilsəm ki, yaşayırsan
Dağlar gizlədib səni,
O pəhləvan dağları
Yumruğumla əzərəm.
Bilsəm dənizlərdəsən,
Mən bütün dənizləri
Dalğa-dalğa gəzərəm.
Ay yanağı qırmızı,
Utancaq məhəbbətim!
Bilsəydim ki, güllərin
Qoxusunda gəzirsən,
Əlimdə günəş boyda
Gül dəstəsi tutardım.
Bilsəydim insanların
Yuxusunda gəzirsən,
Bütün bəşəriyyətin
Əvəzinə yatardım...
İLK MƏHƏBBƏT-SON MƏHƏBBƏT
Sən nə istəyirdin, nələr itirdin?
Qorxma kül olmaqdan, yan, məhəbbətim.
Sən mənim başıma nələr gətirdin,
Ay ilk məhəbbətim, son məhəbbətim.
O parlaq sevgimdən çox utanıb dan,
Ulduzlar eşqimdən qızartı dərmiş.
İnsanlar bir dəfə doğulduğundan,
Elə bir dəfə də sevə bilərmiş...
Mənəm, milyard naxış səpmişəm göyə,
De, varmı hesabı naxışlarımın?!
Kirpiklər özgəyə baxmayım deyə,
Çəkir keşiyini baxışlarımın...
Elə sızıldayır qəlbim tar kimi,
Sən kimin eşqini daşıyacaqsan?
Bəlkə də divarlar, maşınlar kimi,
Sən də məhəbbətsiz yaşayacaqsan...
Burda tənhalıqdan lap iyrənmişəm,
Qoy meh sığallasın telini sənin.
Gedib yetmiş iki dil öyrənmişəm,
Hələ tapmamışam dilini sənin...
Sən bir soyuq ulduz, mən gözlərinəm,
Eybi yox, mənimçün həmişə varsan.
Sıxma ürəyimi, ürək cəhənnəm,
Axı sən ordasan, sən sıxılarsan...
"ÖZÜNÜ DƏ SEVİRƏM"
Evinizin tuşundan
Sonsuz göylərdə yanan,
O parlaq ulduzları,
Xəzan vaxtı bağçanda
Yerə bir-bir tökülən
Yarpaqları sevirəm.
Sənin könül verdiyin
Can dərmanı yetirən,
Torpaqları sevirəm.
Qəlbinə həmdəm olan
Sirdaşını sevirəm.
O atanı, ananı
Qardaşını sevirəm.
Görürsənmi, gözəl qız,
Neçənizi sevirəm.
O daşlı, o kəsəkli
Küçənizi sevirəm.
Evinizin başına
Mənim kimi dolanan,
Barını da sevirəm.
Keçən yay bağçanızda
Məni dilintək sancan
Arını da sevirəm.
Qonşunuzda yaşayan
O sifəti qırışmış
Qarını da sevirəm.
Hərdən məni duymayıb
Gözümə düz baxmayan
Gözünü də sevirəm.
Lap mənə acı gəlib
Ürəyimə od vuran,
Sözünü də sevirəm,
Məndən incimə, ay qız
Yeri gəlmişkən deyim,
Özünü də sevirəm,
Özünü də sevirəm...
Bir güllə
Neçə il qabaq
Həyat ölümə satıldı.
Evimizdən çox-çox uzaqda
Bir güllə atıldı...
Axtardıq:
Mən atamı,
əmim qardaşını,
bir nənəm oğlunu,
bir nənəm kürəkənini,
kimsə dostunu,
anam da ərini.
Atama dəyən gülləni tapsaq,
Ondan soruşardıq, atamın
Yerini..
Sallandığın qollar
Gəzirsən dünyada səssiz-səmirsiz,
insan azdırmağa duman kiçikdir.
Yenə qarşılaşdıq bir döngədə biz,
Dedim, yer kürəsi yaman kiçikdir!
Gah yerə baxırsan, gah da ki göyə,
Niyə bu dünyada gərək çaşaq biz.
Niyə qarşılaşdım səninlə, niyə –
Mən ki istəmirdim qarşılaşaq biz...
Uzaqlar uzaqdır, güldün yaxınla,
Oğlanın qolundan sallanmısan sən.
Hərəni bir dəfə aldatmağınla
Dünyada ömürlük aldanmısan sən.
Düşmürsən, düşmürsən ağızadan, dildən,
Eh!.. Taylı tayıyla tapışa bilmir!
Qollar var – sürüşüb çıxırlar əldən,
Əllər var – bir qoldan yapışa bilmir!..
İnsan – uzaq mənzil. Böyükdür adı,
İnsanlar ən uzaq mənzilə yetdi,
Səninsə mənzilin uzaq olmadı,
Bu qoldan başlayıb, o qolda bitdi.
Oxunub: 1 149
