Mən Onu siyasətci kimi yox, Döyuşcu kimi cox sevirdim. Təbii ki, özumdən sonra. Bu mənim şəxsi fikirimdi. Özumu aciqlamaq istəmirdim. duşunurdum ki bəlkə lazim oldum, amma hiss edirəmki daha lazim olmayacam, elə beləcə nikbin hallarda xatirə yazacam(iraq olsun)) .Son 26 ildə həm qəzetlərdən, internet yaranandan sonra isə burdan, sosial şəbəkələrdə oxuyuram ki, bəs ermənilər filankəslərin başina necə milyonlarla pul qoyublar, kimsə hardasa ermənilər ucun 3 gunluk matəm etdirib, bu-yalan! Ermənilərdə hardaydi o qədər pul.? Ən qeyrətlisi belə həkimi ,müəlliməsi, ziyalisi , aktirisasi, bir sözlə hamisi özunu satirdi yetərdiki yaxinlaşib pul təklif edəsən, problem yox idi. Rus Zabitlərinə xususi endirim var idi, aşagisi 3 rubla, yada cörək və konserva....! səhər cixanda bilirdilərki kiməm. agliyirdilar, urəkləri ən cox qarpiz və yemiş istəyirdi, ən yüksək yeməkləri isə donuz piyi ilə pencər qovurmasi idi iydən dəhlizlərə girmək olmurdu. Əvvəl yaxşi yaşadiqlarindan, Azərbaycanlari cox sevdiklərindən, danişirdilar, onlari bu gunə catdiran Sarqsiyana, Kocaryana, Manucarova, Dadamyana lənət oxuyurdular, qarqiş edirdilər! Məndə öz tərəfimdən Ayaz Mutəlibova, Qarbacova sidqi urəkdən )) söyurdum, başqa carəm yox idi). Şəhərdə acliq, yoxsulluq, carəsizlik, stress, əsəb, qorxu, ümidsizlik , cörək və qida catişmamazligi, ən başlicasi isə siqaretsizlik, susuzluq bir sözlə ehtiyac içində yaşayırdılar. Hətta sularinda SUSAlI barmagı kəsik Ədalətlə Kosalar kəndinin aşagisindan Mən partlatmişdim. Rus hərbi formasinda gəzirdim, Özum unsiyyət qurmayinca hec kim yaxinlaşmirdi. Hami məni Özbək kimi taniyirdi. Şəhər ölu və muhasirə vəziyyətində idi. Kiyevdə oxudugum kursant yoldaşim Andrey 366-ci polkda batalyonun Qərargah Rəisi idi, həftədə 2 dəfə QAZ-66 ilə SUSA-ya bazirliga gəlirdi. Mən də Stepanakertə onun ailəsinə qonaq gedirdim, yaxşi vurandan sonra) duşürdüm Xankəndinin canina, yada kiminsə volisopedini alirdim.,amma qaytarmaq şərti ilə).Bax onda Polis Şöbələrinin qarşilarinda RAZİSKİVAETSYA planşetində şüşənin altinda baş leytenant rutbəsində Rövşən Cavadovun şəklini gömüşdüm, yeganə Azərbaycanli idi. Onda Komandiri hec tanimirdim, görəndən sonra anladim. Şəklinin altinda belə yazilmişdi. Komandir Azerbaydjanskoe OMONA! Söhbət 1991-ci ilin may, iyun, iyui, avqust və sentyabr aylarindan gedir. Ondan sonra qorxdum getmədim. Bir sözlə R.Cavadovdan başqa ,Ermənilər hec kimin başina nə pul qoyublar nədə axtariblar, demək istədiyim bu!
P.S. Bu yazını sosial şəbəkədə oxudum, oxucularımında bu məlumatı bilməsini istədim. Reallıq danılmazdır, tarix isə biz istəsək də istəməsəkdə canlı şahidlərin əli ilə yazılır. Azay Kərimov kimi oğullar isə həqiqəti deməkdən çəkinmirlər. Bizim də üzərimizə düşən məhz budur- sizlərə çatdırmaq.Mən əminəm ki, Azay Kərimovun sosial şəbəkədə dostları üçün yazdığı bu səmimi yazısı çox insanların marağına səbəb olacaq. Hər zaman fakt, faktlığında qalır.
Hörmətlə: DJB.AZ
