Elxan Çıraxlının söz dünyasından

Beynimin yükü

Həftənin qrafik üzrə müəyyən günlərində işdə oluram. İstirahət günlərimdə isə yorğunluqlardan, beynimdəki ağır yüklərdən azad olmaq üçün asudəliyə, fərqli müvəqqəti həyata qapanmaq istəyirəm. Ən azından yorğunluğu aradan qaldırmaq üçün. O düşüncə ilə bu gün evdən çıxıb parkda sərbəst şəkildə müvəffəqəti, sakit bir həyat tərzi keçirmək istədim. Hərçənd ki, belə gəzintini hər zaman xoşlamışam, özü də çiskinli bir havada. Onu da bildirim ki, bu mənim üçün ki, bir romantlikadır. Uşaqlıqdan, səbəbini deyə bilmirəm nəyə görə ,amma hər zaman belə havanın vurğunu olmuşam. Qarşıma ilk çıxan isə küçə təmizliyi ilə məşğul olan, halal zəhmətləri hesabına çörək qazanan sadə insanlar oldu. Burada da bal satan bir nəfərin məhsulunu satmaq üçün az əmək haqqı alan təmizlik işçisinin üstünə düşməsinin şahidi oluram. Hiss edirəm ki, xanım əməkdaş maddi imkansızlığa görə, evdə varımızdır"- deyib qızararaq mal almaqdan yayınır. Axı, onların aldığı əmək haqqının az olması hər kəsə bəllidir. Bu mənzərəni görüb özüm də məyyus oldum. İlk rastlaşdığım mənzərəni də düşüncələrimə əlavə edib parka getmək üçün avtobusa minirəm. Oturacaqda bir uşaqlı qadına yer vermək məcburiyyətində qalıram. Balaca uşaq təbəssümlə üzümə baxır. Dayanacaqda düşəndə isə, uşaq şıltaqlığılı isə mənə minnətdarlıq üçün əl edir. İstirahət etmək üçün çiskinli havada bir az parkda gəzişirəm. Çalışıram beynimə yüklənənlərdən bir az azad olum, asudə vaxt keçirim. Nə düşündüyümü dilə gətirməkdə çətinlik çəkirəm. Bir onu bilirəm ki beynimə yüklənənlər hələ də mənə rahatlıq vermir, yorur, onlardan azad olmağa çalışıram. Gəzişirəm xeyli. Quşlar da bir yerə toplaşaraq dimdikləri ilə torpağı döyəcləyərək özlərinə yem axtarırlar. Bu da maraqlı bir mənzərədir. Hava yağışlı olduğundan parkda adamların sayı da azdır. Düşünürəm ki, yəqin ki, burdakı insanlar da mən xarekterdə olanlardır. Çiskinli hava şəraitini xoşlayırlar. Bir müddət gəzişiriəm. Özümə həmsöhbət axtarıram. Xəyalımdan nələr keçmir.. Bir az rahatlıq tapıram. Ən azından hər gün getdiyin yoldan, gündəlik gördüyüm insanlardan və işlərdən bir az uzaq oluram. İndi isə evə getmək zamanıdır. Avtobus gözləyirəm. Arxa oturacaqda boş yer olduğundan orada əyləşirəm. Bir qadının avtobusun arxa qapısının yay mövsümü üçün nəzərdə tutulan ,amma mövsüm dəyişdiyindən hələ də açıq qalmasından şikayətlənir. Külək yağış damcılarını avtobusda oturanların üzünə çırpır. Soyuq havada salondakılar da üşüyür.
Qadının baş verənləri avtobus sürücüsünün üzünə birbaşa kobud şəkildə bildirməsi hələ də qulağımdan getmir.

Nə deyim. Mənim də ürək xoşluğu ilə düşündüyüm istirahət günü də bu gün üçün belə bitdi.

Oxunub: 481