Главная > yazarlar > İQBAL NƏHMƏT POEZİYASININ İNCİLƏRİ
İQBAL NƏHMƏT POEZİYASININ İNCİLƏRİ4-12-2019, 21:01. Разместил: djbaz |
Ustadımız Məhəmmədhüseyin Şəhriyarın ,,Heydər babaya salam'' poemasına nəzirə Heydər baba, dil damağa dirəndi, Yaxşılarım yoxa çıxdı ələndi, İki qardaş bir həsrətə bələndi, Aramıza məftilləri düzdülər, Canımızı canımızdan üzdülər. Heydər baba, uzaq durma tən yeri, İnnən belə qoşalaşaq şən yeri, Dönər olsam sal boynuma kəndiri, Kəhər atın quyruğunu hörüklə, Bu vətəndən o vətənə sürüklə. Heydər baba, Savalana deginən, Küləklərə qoşulginən əsginən, Xain dostdan ümidləri kəsginən, Gün oleydi xoş günüvə gəleydim, Düşmənüvi ayağuva səreydim. Heydər baba, kəpənəyin xallısı, Nə gözəldi bizim elin yallısı, Nə cür oley dodağların ballısı? Bu dodaqdan o dadağa göndərim, Güllərimi yollarına əndərim. Heydər baba, Qarabağın xəbəri Yandırdılar payaları, çəpəri, Görən indi hara axır Həkəri, Namərd gəlsə yerimizi düz demə, Daha bir də bu ağrıya döz demə. Heydər baba, Xocalıda soyuqdu Düşmənimiz hiyləgərdi, ayıqdı, Neçə vaxdı dinəmmirəm ayıbdı, Yağı çökdü torpağıma qurd kimi Yurd qalmadı yurd yerində yurd kimi. Heydər baba, təndirimiz yanardi, Göyərçinlər damımıza qonardi, Sularımız axıb-axıb donardi, Sallanardı evimizin buzdarı, Ağ geyərdi gəlin köçən qızdarı. Heydər baba, bir üzüyük qaşı yox, Yurdumuzun yazılmayan daşı yox, Qoy bilsinlər tariximin yaşı yox, Şah ismayıl şahlığına qayıtsın, Təbrizimi, Zəncanımı ayıltsın. Heydər baba, Yardımlıdan o yana, Ərdəbilin qayaları dayana, Bəs nə deyim bu nisgilə doyana, Ayrılığın dərdə saldı İqbalı, Zirvəsindən uzaq saldı qartalı. UNUDARAM SƏNİ Sənə qədər yol uzaqsa, Azıb unudaram səni. Unutmaq şeir yazmaqsa, Yazıb unudaram səni. Kamanlı, tarlı deyiləm, Zirvəsi qarlı deyiləm, O qədər varlı deyiləm, Kasıb unudaram səni. Yıxdın sən adlı qalamı, Əzdin, qopardın yaramı, Hərdən verdiyin salamı, Kəsib unudaram səni. Nə qaldı yazıq ürəyə? Yarı-yarı böl hərəyə Bir gün qoşulub küləyə Əsib unudaram səni. Yüz il yaşa bir il kimi, Sual vermə vəkil kimi, Otağıma şəkil kimi, Asıb unudaram səni. Bizim sevgimizə oxşayır yağış... Bu gün güvəndiyim yerdi göy üzü, Buludlar içində saxlayım səni. Axım damcı-damcı göydən yerəcən, Qoşulub yağışa ağlayım səni. Hələ də yaramız hesaba gəlmir, Torpağın çatını hey sayır yağış, Gah yağır, gah kəsir,dəyişə bilmir, Bizim sevgimizə oxşayır yağış. Bu qədər yaxşının, pisin içində, Göy üzü görəsən qamçılar kimi? Gəl sənə yağışı anlatım bir az. Bir az da oynayaq damcılar kimi. YORGUNAM, ANAM, YORGUNAM! Xəbər saldım itənimə, Yad bağında bitənimə, Bir sənə, bir Vətənımə, Vurğunam, anam,vurğunam! Sevilməsi de kim qalıb? Veriləsi hökm qalıb, Daşınası yüküm qalıb, Yorğunam, anam, yorğunam! Gör harda çəkilir adım, Doğmadan yaxındı yadım, Mən ki, belə doğulmadım, Cılğınam, anam, çılğınam! Kimdir bu dünyaya uyan, Qoy mən gedim, sənsə dayan, Bax özümçün yaşamayan, Oğlunam, anam, oğlunam! EHTİYAC Dovşana döndərdi nər kişiləri Qaçanın yoldaşı oldu ehtiyac. Qapıdan çıxartdıq pəncərəmizdən Axıb evimizə doldu ehtiyac. Yatdıq darı gördük, dar yuxumuzda, Xəstəlik tapıldı bir çoxumuzda, Ölüncə fırlandıq öz oxumuzda Yorulduq, yerində qaldı ehtiyac. Qurudu bağımız barlı ölkədə, Üşüyə bilmədik qarlı ölkədə, Dilənçi doğulduq varlı ölkədə, Bizi qapı-qapı saldı ehtiyac. Oğullar qocaldı qul bazarında, Rüşvət moda mindi pul bazarında, Kəbinlər kəsildi dul bazarında, Çoxunun arvadı oldu ehtiyac. Söylə, yalanmıdır dediyim sözlər? Yalan danışmaqdan qızardı üzlər, Az olduq, daz olduq, qaz olduq bizlər, Dartıb tükümüzü yoldu ehtiyac. SÖZ ADAMLARI Deyəsən gedirəm bir az dərinə, Götürün siz məni edam yerinə, Adam olmayanlar adam yerinə, Haçan qoyacaqlar biz adamları? Vaxtın dadı qaçıb,zaman daralıb, Göy üzü bu qədər nədən qaralıb? Bu gündən sabaha bir addım qalıb, Haraya aparır iz adamları. Ağlama, aldadıb ovudacaqlar, Açan güllərini qurudacaqlar, Adamlar saymağı unudacaqlar, Barmaqlar sayacaq düz adamları. Nələr gizlədildi, nələr saxlandı, Təpələr oxlandı, dağlar dağlandı, Yenə də bəxtimiz sözə bağlandı, Yaxşı ki, varsınız söz adamları. GÖTÜR MƏNİ O YERƏ KI... Qara külək,götür məni, Bu dünyanın qutaracaq yeri varsa, O yerlərdə həqiqətin danışmağa dili varsa, Orayacan ötür məni. İstəmirəm görsün kimsə yanağımda yuva quran göz yaşımı, Bir əsrin döngəsində haçalan,əsir düşən yaddaşımı. Bu yerlərdə tumurcuğum çiçəkləməz, bu yerlərdə körpə arzum bələyindən baş qaldırıb iməkləməz. Yetişmədim.., qundağında yetimləşən körpələrin harayına. Qara külək götür məni, İmanını tərəzidən ucuz tutan baqqallardan uzaq yerə, Əli əyri, dili əyri, dini əyri saqqallardan uzaq yerə, havasından qan qoxuyan meydanlardan uzaq yerə., Amalları neçə yerdə,neçə kərə parçalanan insanlardan uzaq yerə. Götür məni, Geri baxib Vətən deyə ağlayım mən..! Neçə itkin düşənimə, Neçə küskün ölənimə, hansı tində,hansı gündə ölənimə Bu gün matəm saxlayım mən, qara geyib ağlayım mən. Qara külək, götür məni, o yerə ki, Ədalətin dəmir, polad məngənəsi, yıxsın, boğsun yaltaqlığı. Silkələsin insanlardan qaçaq düşmüş insanlığı. IQBAL NƏHMƏT 2019-12-04 21:01:45 Вернуться назад |